Ανδρολογία
Συχνές παθήσεις & διαταραχές του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος
Η υπογονιμότητα είναι η αδυναμία σύλληψης μετά από ένα έτος τακτικών, ανεπιτυχών προσπαθειών για εγκυμοσύνη χωρίς αντισύλληψη. Επηρεάζει τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες και μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως ορμονικές διαταραχές, ανατομικές ανωμαλίες, περιβαλλοντικοί παράγοντες και τρόπος ζωής.
Αίτια Υπογονιμότητας
Στις γυναίκες: Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS), ενδομητρίωση, απόφραξη σαλπίγγων, προβλήματα ωορρηξίας ή ηλικιακή μείωση γονιμότητας.
Στους άνδρες: Χαμηλός αριθμός ή κινητικότητα σπερματοζωαρίων, ορμονικές ανισορροπίες, κιρσοκήλη, λοιμώξεις ή γενετικά προβλήματα.
Κοινοί παράγοντες: Παχυσαρκία, κάπνισμα, αλκοόλ, στρες, έκθεση σε τοξίνες και καθιστικός τρόπος ζωής.
Θεραπεία
Η θεραπεία εξαρτάται από την αιτία της υπογονιμότητας:
- Φαρμακευτική αγωγή: Χορήγηση φαρμάκων που διεγείρουν την ωορρηξία (κλομιφαίνη, γοναδοτροπίνες) ή βελτιώνουν την παραγωγή σπέρματος.
- Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή:
- Σπερματέγχυση (IUI): Εισαγωγή σπέρματος απευθείας στη μήτρα.
- Εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF): Γονιμοποίηση ωαρίου σε εργαστήριο και εμφύτευση στη μήτρα.
- ICSI: Εισαγωγή ενός σπερματοζωαρίου απευθείας στο ωάριο για περιπτώσεις ανδρικής υπογονιμότητας.
Η πρόληψη και βελτίωση της γονιμότητας περιλαμβάνει υγιεινή διατροφή, σωματική άσκηση, αποφυγή καπνίσματος και αλκοόλ και διαχείριση του στρες.
Η στυτική δυσλειτουργία (ΣΔ) είναι η αδυναμία επίτευξης ή διατήρησης στύσης ικανής για σεξουαλική επαφή. Είναι μια κοινή κατάσταση που επηρεάζει άνδρες κάθε ηλικίας, ιδιαίτερα μετά τα 40. Μπορεί να είναι παροδική ή χρόνια και συχνά αποτελεί ένδειξη υποκείμενων προβλημάτων υγείας.
Αίτια Στυτικής Δυσλειτουργίας
Φυσιολογικά αίτια: Καρδιαγγειακά νοσήματα, υπέρταση, διαβήτης, παχυσαρκία, ορμονικές διαταραχές (χαμηλή τεστοστερόνη), νευρολογικές παθήσεις και λήψη συγκεκριμένων φαρμάκων.
Ψυχολογικά αίτια: Άγχος, στρες, κατάθλιψη, προβλήματα στις σχέσεις.
Τρόπος ζωής: Κάπνισμα, υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, έλλειψη άσκησης, κακή διατροφή.
Θεραπεία
Η θεραπεία εξαρτάται από την αιτία της δυσλειτουργίας:
- Φαρμακευτική αγωγή: Αναστολείς φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 (σιλδεναφίλη, ταδαλαφίλη, βαρδεναφίλη) βελτιώνουν τη ροή αίματος στο πέος.
- Ορμονική θεραπεία: Χορήγηση τεστοστερόνης αν διαπιστωθεί χαμηλό επίπεδο.
- Ψυχολογική υποστήριξη: Συμβουλευτική ή θεραπεία για την αντιμετώπιση άγχους και κατάθλιψης.
- Αλλαγές στον τρόπο ζωής: Διακοπή καπνίσματος, απώλεια βάρους, σωματική άσκηση, ισορροπημένη διατροφή και έλεγχος χρόνιων νοσημάτων.
- Κρουστικά κύματα: Χρήση αντλιών κενού, ενέσιμων φαρμάκων ή χειρουργική τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης σε σοβαρές περιπτώσεις.
Η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη θεραπεία βελτιώνουν σημαντικά την ποιότητα ζωής και τη σεξουαλική λειτουργία.
Η κιρσοκήλη είναι η διάταση και διεύρυνση των φλεβών του σπερματικού τόνου, που αποστραγγίζουν το αίμα από τους όρχεις. Παρόμοια με τους κιρσούς στα πόδια, προκαλεί φλεβική στάση, αυξάνοντας τη θερμοκρασία στο όσχεο και επηρεάζοντας τη σπερματογένεση. Είναι μία από τις κύριες αιτίες ανδρικής υπογονιμότητας, καθώς μπορεί να μειώσει την ποιότητα και την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων.
Συμπτώματα και Διάγνωση
Η κιρσοκήλη συνήθως εμφανίζεται στον αριστερό όρχι λόγω της ανατομίας των φλεβών, αλλά μπορεί να επηρεάσει και τους δύο όρχεις. Συχνά δεν προκαλεί συμπτώματα, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις εκδηλώνεται με:
- Αίσθημα βάρους ή πόνου στο όσχεο, ιδιαίτερα μετά από ορθοστασία ή σωματική άσκηση.
- Ορατές ή ψηλαφητές φλέβες στο όσχεο (όπως «σακούλα με σκουλήκια»).
- Μείωση μεγέθους του πάσχοντος όρχι.
Υπογονιμότητα.
Η διάγνωση γίνεται με φυσική εξέταση και επιβεβαιώνεται με υπερηχογράφημα οσχέου με έγχρωμο Doppler.
Θεραπεία
Η κιρσοκήλη αντιμετωπίζεται εάν προκαλεί πόνο, ατροφία όρχεως ή υπογονιμότητα. Οι βασικές μέθοδοι θεραπείας περιλαμβάνουν:
- Χειρουργική αποκατάσταση (Βαριλοπηξία): Περιλαμβάνει απολίνωση ή εμβολισμό των παθολογικών φλεβών μέσω μικροχειρουργικής ή λαπαροσκοπικής επέμβασης.
- Εμβολισμός: Ελάχιστα επεμβατική μέθοδος που κλείνει τις διατεταμένες φλέβες με ειδικά υλικά μέσω καθετήρα.
- Συντηρητική αντιμετώπιση: Σε ήπιες περιπτώσεις, συνιστάται η αποφυγή έντονης άσκησης και η χρήση ειδικού στηρίγματος για το όσχεο.
Η επιτυχής θεραπεία μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα του σπέρματος και να αυξήσει τις πιθανότητες σύλληψης.
Το όσχεο είναι ο σάκος δέρματος που περιέχει τους όρχεις και τις σχετικές δομές. Οι παθήσεις του μπορεί να είναι συγγενείς, φλεγμονώδεις, αγγειακές ή καλοήθεις/κακοήθεις όγκοι. Ορισμένες απαιτούν άμεση ιατρική αντιμετώπιση, καθώς μπορεί να επηρεάσουν τη γονιμότητα ή να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές.
Συχνές Παθήσεις
Κιρσοκήλη: Διάταση των φλεβών του σπερματικού τόνου, που προκαλεί πόνο, αίσθημα βάρους και μπορεί να επηρεάσει τη γονιμότητα. Θεραπεύεται με χειρουργική αποκατάσταση ή εμβολισμό.
Υδροκήλη: Συλλογή υγρού γύρω από τον όρχι, προκαλώντας ανώδυνη διόγκωση. Αν δεν υποχωρήσει μόνη της, αφαιρείται χειρουργικά με υδροκηλεκτομή.
Συστροφή όρχεως: Επείγουσα κατάσταση όπου ο όρχις περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του, διακόπτοντας την αιμάτωση. Προκαλεί έντονο πόνο και απαιτεί άμεση χειρουργική επέμβαση για την επαναφορά του στη φυσιολογική θέση.
Επιδιδυμίτιδα: Φλεγμονή της επιδιδυμίδας λόγω βακτηριακής λοίμωξης (συχνά από ΣΜΝ όπως χλαμύδια ή γονόρροια). Θεραπεύεται με αντιβιοτικά, παυσίπονα και ανάπαυση.
Όγκοι όρχεων: Μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις (π.χ. καρκίνος όρχεων). Αντιμετωπίζονται με ορχεκτομή, χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία, ανάλογα με τον τύπο και το στάδιο της νόσου.
Αποστήματα και τραυματισμοί: Λοιμώξεις ή χτυπήματα μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή ή αιμάτωμα. Αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά ή αποσυμπίεση του αποστήματος.
Η έγκαιρη διάγνωση με κλινική εξέταση και υπερηχογράφημα είναι κρίσιμη για την κατάλληλη θεραπεία.
Παθήσεις Ακροποσθίας και Βαλάνου
Οι παθήσεις της ακροποσθίας και της βαλάνου αφορούν φλεγμονές, λοιμώξεις και ανατομικές διαταραχές που επηρεάζουν το πέος. Οι πιο συχνές παθήσεις είναι η βαλανοποσθίτιδα, η φίμωση, η παραφίμωση και η μπαλανίτιδα.
Η βαλανοποσθίτιδα είναι η φλεγμονή της βαλάνου και της ακροποσθίας, συνήθως λόγω μόλυνσης από βακτήρια ή μύκητες, κακής υγιεινής ή αλλεργιών. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ερυθρότητα, οίδημα, πόνο και έκκριμα με δυσάρεστη οσμή. Αντιμετωπίζεται με σωστή υγιεινή, αντισηπτικά διαλύματα και τοπική ή από του στόματος αγωγή (αντιβιοτικά ή αντιμυκητιασικά).
Η φίμωση είναι η αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου λόγω στενότητας της ακροποσθίας. Είναι συχνή στα παιδιά αλλά μπορεί να επιμένει στην ενηλικίωση, προκαλώντας δυσκολία στην ούρηση ή στον σεξουαλικό ερεθισμό. Αντιμετωπίζεται με τοπικά κορτικοστεροειδή ή χειρουργική επέμβαση (περιτομή ή διαστολή της ακροποσθίας).
Η παραφίμωση συμβαίνει όταν η ακροποσθία τραβιέται προς τα πίσω και δεν μπορεί να επανέλθει, προκαλώντας πόνο και διαταραχή στην κυκλοφορία του αίματος. Πρόκειται για επείγουσα κατάσταση που απαιτεί άμεση ιατρική επέμβαση για την αποκατάσταση της θέσης της ακροποσθίας ή, αν χρειαστεί, περιτομή.
Η μπαλανίτιδα είναι η φλεγμονή της βαλάνου, συνήθως λόγω μόλυνσης, ερεθιστικών ουσιών ή αυτοάνοσων νοσημάτων. Προκαλεί κνησμό, ερυθρότητα, πόνο και έκκριμα. Η θεραπεία εξαρτάται από την αιτία και περιλαμβάνει τοπικά αντισηπτικά, αντιβιοτικά ή αντιμυκητιασικά.
Η πρόληψη των παθήσεων αυτών βασίζεται στη σωστή υγιεινή, στην αποφυγή ερεθιστικών ουσιών και στη χρήση προφυλακτικού.
Προστάτης
Ο προστάτης είναι ένας μικρός αδένας του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος, που βρίσκεται κάτω από την ουροδόχο κύστη και περιβάλλει την ουρήθρα. Ο ρόλος του είναι η παραγωγή υγρού που αποτελεί μέρος του σπέρματος, συμβάλλοντας στην κινητικότητα και τη θρέψη των σπερματοζωαρίων.
Οι συχνότερες παθήσεις του προστάτη είναι η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη (ΚΥΠ), η προστατίτιδα και ο καρκίνος του προστάτη.
Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη είναι μια μη καρκινική διόγκωση που προκαλεί δυσκολία στην ούρηση, συχνουρία και διακοπτόμενη ροή ούρων. Η θεραπεία εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή (άλφα-αναστολείς, αναστολείς 5-άλφα-αναγωγάσης) ή, σε προχωρημένες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση όπως η διουρηθρική προστατεκτομή (TURP).
Η προστατίτιδα είναι η φλεγμονή του προστάτη, που μπορεί να είναι βακτηριακής ή μη βακτηριακής αιτιολογίας. Προκαλεί πόνο στο περίνεο, δυσκολία στην ούρηση και μερικές φορές πυρετό. Αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά (στη βακτηριακή μορφή), αντιφλεγμονώδη φάρμακα και αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως η αποφυγή αλκοόλ και πικάντικων τροφών.
Ο καρκίνος του προστάτη είναι ένας από τους συχνότερους καρκίνους στους άνδρες. Συχνά εξελίσσεται αργά και μπορεί να είναι ασυμπτωματικός στα αρχικά στάδια. Η διάγνωση γίνεται με εξέταση PSA, δακτυλική εξέταση και βιοψία. Η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο και μπορεί να περιλαμβάνει ενεργή παρακολούθηση, χειρουργική αφαίρεση (ριζική προστατεκτομή), ακτινοθεραπεία ή ορμονοθεραπεία.
Η πρόληψη περιλαμβάνει υγιεινή διατροφή, σωματική άσκηση και τακτικό έλεγχο από ουρολόγο, ειδικά μετά τα 50 έτη.
Προστατίτιδα
Η προστατίτιδα είναι η φλεγμονή του προστάτη, ενός μικρού αδένα του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος που βρίσκεται κάτω από την ουροδόχο κύστη. Πρόκειται για μια συχνή πάθηση που μπορεί να επηρεάσει άνδρες κάθε ηλικίας, αλλά εμφανίζεται κυρίως σε άτομα κάτω των 50 ετών.
Υπάρχουν τέσσερις κύριοι τύποι προστατίτιδας:
Οξεία βακτηριακή προστατίτιδα: Πρόκειται για σοβαρή και ξαφνική λοίμωξη που προκαλείται από βακτήρια. Συμπτώματα περιλαμβάνουν υψηλό πυρετό, ρίγη, πόνο στο περίνεο, δυσκολία στην ούρηση και συχνουρία. Απαιτεί άμεση θεραπεία με αντιβιοτικά και, σε σοβαρές περιπτώσεις, νοσηλεία.
Χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα: Είναι μια πιο ήπια αλλά επίμονη λοίμωξη που μπορεί να διαρκέσει για μήνες. Προκαλεί επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις, ήπιο πόνο και ενοχλήσεις κατά την ούρηση. Αντιμετωπίζεται με μακροχρόνια αντιβιοτική αγωγή.
Χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα (σύνδρομο χρόνιου πυελικού πόνου): Είναι η πιο συχνή μορφή και δεν σχετίζεται με μικροβιακή λοίμωξη. Προκαλεί πόνο στο περίνεο, στη μέση, στους όρχεις και δυσκολία στην ούρηση. Η θεραπεία περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη φάρμακα, φυσιοθεραπεία, άσκηση και αλλαγές στη διατροφή.
Ασυμπτωματική προστατίτιδα: Δεν παρουσιάζει συμπτώματα και συνήθως ανιχνεύεται τυχαία σε εξετάσεις.
Η θεραπεία της προστατίτιδας εξαρτάται από την αιτία. Στις βακτηριακές μορφές, χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά, ενώ στις μη βακτηριακές περιπτώσεις εφαρμόζεται πολυπαραγοντική προσέγγιση με αναλγητικά, άσκηση και διατροφή. Η πρόληψη περιλαμβάνει καλή υγιεινή, αποφυγή καθιστικής ζωής και τακτική ιατρική παρακολούθηση.
Η Καλοήθης Υπερπλασία του Προστάτη (ΚΥΠ) είναι μια μη καρκινική διόγκωση του προστάτη που εμφανίζεται κυρίως σε άνδρες άνω των 50 ετών. Καθώς ο προστάτης μεγαλώνει, πιέζει την ουρήθρα και προκαλεί διαταραχές στην ούρηση.
Συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα της ΚΥΠ περιλαμβάνουν:
- Συχνουρία, ιδιαίτερα τη νύχτα (νυκτουρία)
- Αδύναμη ή διακεκομμένη ροή ούρων
- Δυσκολία στην έναρξη της ούρησης
- Αίσθηση ατελούς κένωσης της ουροδόχου κύστης
- Επιτακτική ανάγκη για ούρηση
- Σε προχωρημένες περιπτώσεις, πλήρης αδυναμία ούρησης (ουρολογικό επείγον)
Διάγνωση
Η διάγνωση της ΚΥΠ γίνεται με:
- Δακτυλική εξέταση του προστάτη
- Εξέταση PSA (ειδικό προστατικό αντιγόνο)
- Υπερηχογράφημα προστάτη
- Ουροδυναμικές μελέτες
Θεραπεία
Η επιλογή θεραπείας εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων:
Συντηρητική αντιμετώπιση
Για ήπια συμπτώματα προτείνεται:
- Μείωση καφεΐνης και αλκοόλ
- Περιορισμός υγρών πριν τον ύπνο
- Τακτική σωματική άσκηση
Φαρμακευτική αγωγή
- Άλφα-αναστολείς (π.χ. ταμσουλοσίνη): Χαλαρώνουν τους μύες του προστάτη και της ουροδόχου κύστης.
- Αναστολείς 5-άλφα αναγωγάσης (π.χ. φιναστερίδη): Μειώνουν το μέγεθος του προστάτη.
Χειρουργική θεραπεία
Σε σοβαρές περιπτώσεις εφαρμόζεται:
- Διουρηθρική προστατεκτομή (TURP): Αφαίρεση τμήματος του προστάτη μέσω της ουρήθρας.
- Ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές: Π.χ. λέιζερ, θερμική θεραπεία.
- Διουρηθριτική προστατεκτομή με lazer FULION HOPER.
Η πρόληψη περιλαμβάνει υγιεινή διατροφή, έλεγχο σωματικού βάρους και τακτικές ουρολογικές εξετάσεις.
Η ακράτεια ούρων στους άνδρες είναι η ακούσια απώλεια ούρων και μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα ζωής. Εμφανίζεται συχνότερα σε μεγαλύτερες ηλικίες, αλλά μπορεί να επηρεάσει και νεότερους άνδρες λόγω διαφόρων ιατρικών καταστάσεων.
Τύποι Ακράτειας Ούρων
Ακράτεια από προσπάθεια: Συμβαίνει όταν οι κοιλιακοί μύες πιέζουν την ουροδόχο κύστη, όπως κατά το βήχα, το γέλιο ή την άρση βάρους. Είναι συχνή μετά από χειρουργικές επεμβάσεις προστάτη.
Επιτακτική ακράτεια: Οφείλεται σε υπερδραστήρια ουροδόχο κύστη, προκαλώντας ξαφνική και έντονη ανάγκη για ούρηση, συχνά πριν φτάσει κάποιος στην τουαλέτα.
Ακράτεια από υπερπλήρωση: Προκαλείται όταν η κύστη δεν αδειάζει πλήρως, οδηγώντας σε συνεχή διαρροή ούρων. Συνδέεται με τη καλοήθη υπερπλασία του προστάτη (ΚΥΠ) ή νευρολογικές παθήσεις.
Λειτουργική ακράτεια: Εμφανίζεται όταν κάποιος αδυνατεί να φτάσει στην τουαλέτα εγκαίρως λόγω κινητικών ή γνωστικών προβλημάτων.
Μετεγχειρητικού τύπου ακράτεια μετά από χειρουργείο καρκίνου του προστάτη.
Διάγνωση
Η διάγνωση περιλαμβάνει:
- Ιστορικό και κλινική εξέταση
- Ουροδυναμικές εξετάσεις
- Υπερηχογράφημα ουροδόχου κύστης και προστάτη
- Ανάλυση ούρων και PSA για έλεγχο προστατικών διαταραχών
Θεραπεία
Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και τη σοβαρότητα της ακράτειας:
Συντηρητικές μέθοδοι
- Ασκήσεις Kegel για ενδυνάμωση των πυελικών μυών
- Αλλαγές στον τρόπο ζωής (αποφυγή καφεΐνης, περιορισμός υγρών πριν τον ύπνο)
- Έλεγχος σωματικού βάρους
Φαρμακευτική αγωγή
- Αντιχολινεργικά φάρμακα για επιτακτική ακράτεια
- Άλφα-αναστολείς για χαλάρωση του προστάτη σε περιπτώσεις ΚΥΠ
Χειρουργική αντιμετώπιση
- Τεχνητός σφιγκτήρας ουρήθρας
- Διουρηθρική προστατεκτομή (TURP) σε περιπτώσεις ΚΥΠ
- Τοποθέτηση πάνας ακράτειας
Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία μπορούν να βελτιώσουν σημαντικά την καθημερινότητα των ανδρών που αντιμετωπίζουν ακράτεια ούρων.
Τι είναι η Νόσος του Peyronie και πώς θεραπεύεται;
Η νόσος του Peyronie είναι μια πάθηση που επηρεάζει το πέος και χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη ινώδους ιστού (πλάκας) μέσα στο σηραγγώδες σώμα του πέους. Αυτό προκαλεί κύρτωση, πόνο και σε ορισμένες περιπτώσεις δυσκολία στη στύση ή στη σεξουαλική επαφή.
Αίτια και Παράγοντες Κινδύνου
Η ακριβής αιτία της νόσου δεν είναι πλήρως γνωστή, αλλά πιθανοί παράγοντες περιλαμβάνουν:
- Μικροτραυματισμούς στο πέος, που μπορεί να συμβούν κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής ή άλλων δραστηριοτήτων
- Γενετική προδιάθεση
- Αυτοάνοσες αντιδράσεις, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στους ιστούς του πέους
- Ηλικία, καθώς εμφανίζεται συχνότερα σε άνδρες άνω των 50 ετών
- Συνοδά νοσήματα, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και η υπέρταση
Συμπτώματα
- Κύρτωση του πέους, που μπορεί να είναι προς τα πάνω, κάτω ή πλάγια
- Πόνος, ιδιαίτερα κατά τη στύση
- Δυσκολία στη σεξουαλική επαφή
- Ανάπτυξη σκληρής πλάκας ή οζιδίου κάτω από το δέρμα του πέους
- Στυτική δυσλειτουργία
Θεραπεία
Η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο και τη σοβαρότητα της νόσου:
Συντηρητική αντιμετώπιση
- Φαρμακευτική αγωγή: Κολχικίνη, ταμοξιφαίνη, βιταμίνη Ε και αναστολείς φωσφοδιεστεράσης-5 (σιλδεναφίλη) χρησιμοποιούνται σε ήπιες περιπτώσεις.
- Ενέσιμες θεραπείες: Ενέσεις κολλαγενάσης (Xiaflex) ή ιντερφερόνης στην πλάκα για διάσπαση του ινώδους ιστού.
- Διατατικές συσκευές: Χρήση ειδικών διατατικών συσκευών για τη σταδιακή ευθυγράμμιση του πέους.
Χειρουργική αντιμετώπιση
Σε σοβαρές περιπτώσεις, όπου η κύρτωση επηρεάζει τη σεξουαλική λειτουργία, προτείνεται:
- Επέμβαση Nesbit, που αφαιρεί τμήμα του σηραγγώδους σώματος για μείωση της κύρτωσης.
- Μόσχευμα πλαστικής αποκατάστασης, όπου τοποθετείται μόσχευμα στη θέση της πλάκας.
- Προθέσεις πέους, σε περιπτώσεις με έντονη στυτική δυσλειτουργία.
Η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή θεραπεία μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Τι είναι τα HPV κονδυλώματα και πώς θεραπεύονται;
Τα κονδυλώματα είναι δερματικές αλλοιώσεις που προκαλούνται από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV – Human Papillomavirus). Ο HPV είναι ένας από τους πιο συχνούς ιούς που μεταδίδεται κυρίως μέσω της σεξουαλικής επαφής.
Πώς μεταδίδονται τα κονδυλώματα;
Η μετάδοση του HPV γίνεται με:
- Άμεση σεξουαλική επαφή (κολπική, πρωκτική, ή στοματική)
- Επαφή δέρμα με δέρμα στις μολυσμένες περιοχές
- Μη χρήση προφυλακτικού, αν και το προφυλακτικό δεν παρέχει απόλυτη προστασία
Συμπτώματα και Εμφάνιση
Τα κονδυλώματα εμφανίζονται ως μικρά, ανώδυνα εξογκώματα στο δέρμα ή τους βλεννογόνους των γεννητικών οργάνων και του πρωκτού. Μπορεί να είναι:
- Μικρά ή μεγάλα
- Μαλακά ή σκληρά
- Επίπεδα ή με όψη «κουνουπιδιού»
Εντοπίζονται σε περιοχές όπως
- Πέος, όσχεο, περινεϊκή περιοχή στους άνδρες
- Αιδοίο, κόλπος, πρωκτός, τραχήλος της μήτρας στις γυναίκες
Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν προκαλούν συμπτώματα, αλλά σε άλλες μπορεί να προκαλέσουν φαγούρα, δυσφορία ή πόνο.
Θεραπεία των κονδυλωμάτων
Αν και δεν υπάρχει πλήρης ίαση από τον HPV, τα κονδυλώματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με διάφορες μεθόδους:
Φαρμακευτική αγωγή
- Τοπικές κρέμες (π.χ. ποδοφυλλοτοξίνη, ιμικιμόδη) που βοηθούν στη συρρίκνωση των βλαβών
- Τριχλωροξικό οξύ, το οποίο καυτηριάζει τις αλλοιώσεις
Επεμβατικές μέθοδοι
- Καυτηριασμός με λέιζερ ή ηλεκτροκαυτηρίαση
- Κρυοθεραπεία (ψύξη με υγρό άζωτο)
- Χειρουργική αφαίρεση σε μεγάλες ή ανθεκτικές βλάβες
Πρόληψη
Εμβόλιο HPV: Το εμβόλιο Gardasil 9 προστατεύει από τους πιο επικίνδυνους τύπους του HPV.
Χρήση προφυλακτικού για μείωση του κινδύνου μετάδοσης.
Τακτικός γυναικολογικός και ουρολογικός έλεγχος για έγκαιρη διάγνωση.
Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία μειώνουν τις επιπλοκές και την εξάπλωση του ιού.
